Echte meisjes in de jungle 2
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
20 Oktober 2013 | Thailand, Umphang
Hello! Wat leuk om te lezen wat er in Nederland en Belgie allemaal gebeurd. Zo blijf ik ook een beetje op de hoogte.
De laatste dagen bij de olifanten zijn omgevlogen helaas, hieronder de belevenissen van de laatste dagen.
Donderdag 17 oktober
Helaas alweer de laatste dag bij de olifanten. Het kappen van de bananenbomen zal ik niet missen, dit was vandaag gewoon niet leuk. Het had de hele nacht geregend en de berg was zo glad als ijs. We laten ons echter niet kennen en onder het genot van een thais muziekje en af en toe een klaagmomentje hebben we ook vandaag het voer voor de olifanten bij elkaar gekapt.
Helaas eenmaal bij de olifanten begon het weer te regenen. Iets wat we in NL al genoeg hebben. Jammer want leuke plaatjes schieten lukt dan wat minder. Een laatste ritje de rivier in en ze wassen. Dinsdag een leuk trucje uitgevonden.. als je de slurf iets onder water houdt, loopt er water in en als je dan vervolgens de slurf op iemand richt, spuit de olifant het water (en waarschijnlijk overige rotzooi) eruit. Dit was echt lachen natuurlijk.
Vrijdag 18 oktober
De wekker een half uur vroeger vandaag helaas. Kregen er wel wat moois voor terug. We zijn vandaag gaan raften, nouja raften... meer 2 uren drijven in een boot op over de rivier met super mooi uitzicht en watervallen. Na het varen moest de boot een enorm steile gladde helling op waardoor bij iedereen uitgleed. Hierdoor verloor Jack (werknemer van Umphang House) zijn slippers waardoor die arme jongen de rest van de dag op blote voeten heeft gelopen. Na de lunch zijn we naar één van de grootste watervallen van de wereld gegaan en hebben we hier gezwommen. Op de terugweg heb ik ook mn eerste slang gespot. Het was een bruine met een witte onderkant. Doodeng natuurlijk! Na een lange verschrikkelijke terug rit (1,5uur) door blubber en slechte weg (een aantal keer bijna vast gezeten met de pick up) kwamen we terug bij Umphang house. Besloten om niet te gaan kamperen ivm de regenval en hebben in plaats daarvan de zonsondergang op de berg gezien. Door de bewolking konden we het helaas niet helemaal zien, maar een mooi uitzicht!
We hebben een heel gesprek gehad met Jack (hij heet eigenlijk Chanmon, wat liefde voor zijn volk betekent). Hij is op zestien jarige leeftijd vertrokken uit Birma om een betere toekomst op te bouwen in Thailand. Hij krijgt Engelse les, waardoor hij nu erg goed engels spreekt. Inmiddels is Jack 23 jaar en 7jaar van huis. Zijn ouders heeft hij nu ook 7 jaar niet gezien omdat het een lange reis van 2 dagen heen is en (voor zijn begrippen) veel geld kost. Om naar huis te kunnen moet hij 2000 baht hebben. Dat is ongeveer 50 euro. In zijn dorp in Birma hebben ze geen elektriciteit of kranen met lopend water thuis. Hij wil over een aantal jaar terug als leraar om kinderen les te geven zodat ze niet meer 1,5uur naar een ander dorp hoeven te lopen om naar school te gaan. Dit zette mij aan het denken hoe we als groep soms aan het zeuren zijn over het eten of een warme douche. We leven op dezelfde wereld, maar het is een wereld van verschil. We hebben verschillende standaarden en ik probeer me misschien soms wat te veel vast te houden aan de westerse standaarden. In ieder geval word je weer even met beide benen op de grond gezet en denk ik bij mezelf dat ik de dingen meer moet gaan waarderen. Maar als we weer terug zijn in de westerse wereld, hoelang blijf je die gedachte houden?
In ieder geval heeft zijn verhaal indruk op mij gemaakt. En vind ik het ontzettend bijzonder hoe positief hij in het leven staat.
Zaterdag 19 oktober
Na weer een rit van 4uur in de uit de kluiten gewassen tuktuk pick up truck kwamen we weer aan in Mae Sot. Snel met de groep naar de KFC om weer eens wat anders dan rijst te eten. Toen nog een uur wachten op het busstation, waar een hele enge man stond te kijken naar ons "farang" (buitenlanders). Hij keek eigenlijk steeds door ons heen. We wilden graag met de groep beneden zitten zodat we met z'n allen bij elkaar konden zitten. We hadden echter stoelnummers. Maar we deden net alsof we geen engels konden. We dachten namelijk dat we naast die enge kerel moesten zitten. Uiteindelijk werden we toch naar boven gestuurd en inderdaad de rare dude zat achter mij en Sarah. Hij pakte steeds de stoel vast en ging dan met z'n hand langs de stoel. Op een gegeven moment hoorden we kots geluiden en zat die man in z'n shirt te kotsen. Op een gegeven moment zou hij weer de stoel vastpakken en ben ik boos geworden. Gelukkig was het daarna klaar. Weinig slaap gehad die nacht. Na een rit van 6 uren werden we langs een snelweg er uit gezet en moesten we langs een 8baansweg naar een tankstation lopen waar een taxi stond te wachten. Wauw, really low budget. Eindelijk konden we slapen toen we weer bij de Twinhouse waren.
Zondag 20 oktober
Halve dag bij het zwembad geweest, lelijk verfikt :(
Morgen begint de teaching week en gaan we Engelse les geven op een summercamp met lokale kinderen. Heb er zin in!
Hoor graag van jullie!
Liefs ♥
De laatste dagen bij de olifanten zijn omgevlogen helaas, hieronder de belevenissen van de laatste dagen.
Donderdag 17 oktober
Helaas alweer de laatste dag bij de olifanten. Het kappen van de bananenbomen zal ik niet missen, dit was vandaag gewoon niet leuk. Het had de hele nacht geregend en de berg was zo glad als ijs. We laten ons echter niet kennen en onder het genot van een thais muziekje en af en toe een klaagmomentje hebben we ook vandaag het voer voor de olifanten bij elkaar gekapt.
Helaas eenmaal bij de olifanten begon het weer te regenen. Iets wat we in NL al genoeg hebben. Jammer want leuke plaatjes schieten lukt dan wat minder. Een laatste ritje de rivier in en ze wassen. Dinsdag een leuk trucje uitgevonden.. als je de slurf iets onder water houdt, loopt er water in en als je dan vervolgens de slurf op iemand richt, spuit de olifant het water (en waarschijnlijk overige rotzooi) eruit. Dit was echt lachen natuurlijk.
Vrijdag 18 oktober
De wekker een half uur vroeger vandaag helaas. Kregen er wel wat moois voor terug. We zijn vandaag gaan raften, nouja raften... meer 2 uren drijven in een boot op over de rivier met super mooi uitzicht en watervallen. Na het varen moest de boot een enorm steile gladde helling op waardoor bij iedereen uitgleed. Hierdoor verloor Jack (werknemer van Umphang House) zijn slippers waardoor die arme jongen de rest van de dag op blote voeten heeft gelopen. Na de lunch zijn we naar één van de grootste watervallen van de wereld gegaan en hebben we hier gezwommen. Op de terugweg heb ik ook mn eerste slang gespot. Het was een bruine met een witte onderkant. Doodeng natuurlijk! Na een lange verschrikkelijke terug rit (1,5uur) door blubber en slechte weg (een aantal keer bijna vast gezeten met de pick up) kwamen we terug bij Umphang house. Besloten om niet te gaan kamperen ivm de regenval en hebben in plaats daarvan de zonsondergang op de berg gezien. Door de bewolking konden we het helaas niet helemaal zien, maar een mooi uitzicht!
We hebben een heel gesprek gehad met Jack (hij heet eigenlijk Chanmon, wat liefde voor zijn volk betekent). Hij is op zestien jarige leeftijd vertrokken uit Birma om een betere toekomst op te bouwen in Thailand. Hij krijgt Engelse les, waardoor hij nu erg goed engels spreekt. Inmiddels is Jack 23 jaar en 7jaar van huis. Zijn ouders heeft hij nu ook 7 jaar niet gezien omdat het een lange reis van 2 dagen heen is en (voor zijn begrippen) veel geld kost. Om naar huis te kunnen moet hij 2000 baht hebben. Dat is ongeveer 50 euro. In zijn dorp in Birma hebben ze geen elektriciteit of kranen met lopend water thuis. Hij wil over een aantal jaar terug als leraar om kinderen les te geven zodat ze niet meer 1,5uur naar een ander dorp hoeven te lopen om naar school te gaan. Dit zette mij aan het denken hoe we als groep soms aan het zeuren zijn over het eten of een warme douche. We leven op dezelfde wereld, maar het is een wereld van verschil. We hebben verschillende standaarden en ik probeer me misschien soms wat te veel vast te houden aan de westerse standaarden. In ieder geval word je weer even met beide benen op de grond gezet en denk ik bij mezelf dat ik de dingen meer moet gaan waarderen. Maar als we weer terug zijn in de westerse wereld, hoelang blijf je die gedachte houden?
In ieder geval heeft zijn verhaal indruk op mij gemaakt. En vind ik het ontzettend bijzonder hoe positief hij in het leven staat.
Zaterdag 19 oktober
Na weer een rit van 4uur in de uit de kluiten gewassen tuktuk pick up truck kwamen we weer aan in Mae Sot. Snel met de groep naar de KFC om weer eens wat anders dan rijst te eten. Toen nog een uur wachten op het busstation, waar een hele enge man stond te kijken naar ons "farang" (buitenlanders). Hij keek eigenlijk steeds door ons heen. We wilden graag met de groep beneden zitten zodat we met z'n allen bij elkaar konden zitten. We hadden echter stoelnummers. Maar we deden net alsof we geen engels konden. We dachten namelijk dat we naast die enge kerel moesten zitten. Uiteindelijk werden we toch naar boven gestuurd en inderdaad de rare dude zat achter mij en Sarah. Hij pakte steeds de stoel vast en ging dan met z'n hand langs de stoel. Op een gegeven moment hoorden we kots geluiden en zat die man in z'n shirt te kotsen. Op een gegeven moment zou hij weer de stoel vastpakken en ben ik boos geworden. Gelukkig was het daarna klaar. Weinig slaap gehad die nacht. Na een rit van 6 uren werden we langs een snelweg er uit gezet en moesten we langs een 8baansweg naar een tankstation lopen waar een taxi stond te wachten. Wauw, really low budget. Eindelijk konden we slapen toen we weer bij de Twinhouse waren.
Zondag 20 oktober
Halve dag bij het zwembad geweest, lelijk verfikt :(
Morgen begint de teaching week en gaan we Engelse les geven op een summercamp met lokale kinderen. Heb er zin in!
Hoor graag van jullie!
Liefs ♥
-
20 Oktober 2013 - 19:05
Marrit:
Wauw Nathalie wat een avonturen beleef jij! Prachtig om te lezen!! Kijk al uit naar je nieuwe verhaal vol belevenissen! :)
Liefs -
21 Oktober 2013 - 16:54
Iza:
Hi Nathalie,
Here on Saturday was big fire in city center, you couldn't get into city. One person dead, 24 years old men :( Few buildings complitly burned :/ Some people just lost everything... You can read on internet about this.
For the rest ... nothing special compare to your adventures ;)
Kisses from us :*
-
21 Oktober 2013 - 20:27
Robert:
Hoi Nathalie,
Leuk om al je belevenissen te lezen. Never a dull moment denk ik. Wij zijn vanavond weer terug gekomen van 10 dagen Frankrijk. Niks geen olifanten. Alleen vossen en wilde zwijnen.
We moeten nog informeren in de buurt of je ouders zich een beetje gedragen hebben in de periode van onze afwezigheid :)
Groetjes Robert -
21 Oktober 2013 - 21:34
Franck Visser:
Hoi Natjuh,
Wat een verhalen die jij schrijft, ik denk dat de reis nu al geslaagd is!! Weinig mensen in je omgeving zullen dit ooit meemaken!! Ik ben trots op je!! Ben benieuwd wat je de volgende keer weer gaat schrijven.... Never a dull moment!!
Veel plezier!!
Franck -
22 Oktober 2013 - 04:03
Nathalie:
Haha Robert! Heb uit betrouwbare bronnen vernomen dat ze weer voor flinke overlast hebben gezorgd. Dus wees blij dat jullie lekker aan het genieten waren! ;)
Hee Iza, heb het helaas allemaal gehoord. Verschrikkelijk gewoon..
Bedankt voor jullie leuke reacties! :) -
22 Oktober 2013 - 21:15
Hub En Annelies:
Hi Nath, kien wat heb je weer wat meegemaakt. Ooit gedacht dat je zoveel zou schrijven? Misschien nog een boek er van maken? Soms vind ik het best wel eng hoor, daarzo. Maar ja jij hebt tenminste PS gehad dus weet je hoe je je moet weren. En daarnaast ben je nooit alleen dat scheelt ook. Ben zeer benieuwd hoe het deze week op het schooltje gaat. S6 in ieder geval en weer veel genietuhhhhh.
We zijn afgelopen zondag bij Remco, Gerdien, Bonne en Lara in de Ardennen geweest. Zij zijn daar een week (behalve Gerdien die is er wat korter omdat ze moest werken) met haar familie. Was heel erg gezellig hoor, eerst koffie met overheerlijke appeltaart met appels uit de tuin(door Bonne gebakken) gegeten, daarna fijn gewandeld en vervolgens een heerlijk lunch gehad.
We zijn weer op tijd weggegaan want hadden probl. met de auto, bergop ging het niet harder dan 50/60 km. en dat was levensgevaarlijk: wij met knipperlichten op de vluchtstrook en dan het verkeer met 120 en harder langs je razen. Enfin we hebben het gered. Maandag naar de garage geweest: klep van de turbo kapot, ja ja bijna 400 zuurverdiende eurootjes. Maar goed hij is weer gemaakt. Gister heeft Randa weer een behoorlijke terugval gehad. Emmy was 's middags al met haar naar de dokter geweest om een spuit te gaan halen, de hele dag heeft Emmy regelmatig Randa gecontroleerd, toen Hub thuiskwam rond 16.30 uur was ze ietsje beter maar ze was er nog lang niet. Om 20,00 uur weer naar de dokter gegaan en toen moest ze daar blijven weer een infuus. Vanavond konden we haar weer ophalen, ze was niet meer te houden. Nu is ze aan het uitrusten van haar trauma. Hopelijk blijft het nu steeds een beetje beter gaan. Ze moet ook nu een aantal dagen weer antibiotica slikken.
Met Hub gaat het nu weer goed, was ook van slag hoor. En ik heb er een stijve..................................... nek aan overgehouden. Maar ja als dat alles is.
Nou meis weer gauw tot je volgende verhaal. Doeggggg dikke kus, smak, smak, smak.
-
03 November 2013 - 15:51
Bertje Visser:
He Nathalie,
Heb je verslagen gelezen, super zeg wat je allemaal meemaak. Dat je geen handdoek mee hebt genomen is toch geen probleem, na de douche kan je gewoon in je nakie naar buiten lopen het is er zo warm dat je snel opdroogt, gouden tip of niet dan.
Fantastisch wat je allemaal meemaakt, er is ook een andere wereld, nederland is dan maar klein.
Je mams nog even gebeld voor 6 november, ze mist je wel hoor, samen hebben we het droog kunnen houden.
Heel veel plezier en een goede rijstvolle trip toegewenst vanuit het ook zo natte kikkerlandje.
Bert en Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
